Compañia de Danza YACHAY WASI powstała 10 lat temu. Można zatem powiedzieć, że jednym z wydarzeń, dzięki którym ten niezwykły, jubileuszowy rok stanie się jeszcze bardziej ekstraordynaryjny, jest pierwsze uczestnictwo, w krótkiej historii zespołu, w międzynarodowym festiwalu.
Mimo, że do Nowego Sącza ekwadorskie dzieci przylecą (choć nie na skrzydłach kondorów) z samej stolicy ich kraju, czyli Quito, to połączą niewidoczną nicią, na te kilka lipcowych dni, Beskid Sądecki z Andami, a Małopolskę i Sądecczyznę z takimi prowincjami jak Imbabura czy Chimborazo.
Imbabura jest domem dla bardzo rodzinnej, żyjącej wśród uroczych, górskich krajobrazów społeczności Otavalo. Dla drugiej prowincji, Chimborazo, najważniejsza wydaje się młodzież, o której mówią, że „jest siłą, poruszającą społeczności, bez niej procesy identyfikacji tracą sens”. Czyż nie jest to inaczej wyrażona idea ŚWIĘTA DZIECI GÓR, że to w dziecięcym sercu zaczyna się pokój oraz inne zjawiska świata dorosłych. Jego przyszła tożsamość.
Szczególnie interesujący, bo sięgający do andyjskiej filozofii, jest taniec muskuy. To ruchem i muzyką oddany obraz świata, gdzie w centrum jest słońce. Świata między północą i południem, wschodem i zachodem – czterema kardynalnymi punktami. Świata, który wypełniają cztery dominujące elementy: woda-ziemia-ogień-powietrze.
Czy można wreszcie mówić o archetypach dziecięcego świata. Może warto się nad tym zastanowić, obserwując, jak dzieci z Ekwadoru bawią się bączkiem czy puszczają latawce.
Imbabura jest domem dla bardzo rodzinnej, żyjącej wśród uroczych, górskich krajobrazów społeczności Otavalo. Dla drugiej prowincji, Chimborazo, najważniejsza wydaje się młodzież, o której mówią, że „jest siłą, poruszającą społeczności, bez niej procesy identyfikacji tracą sens”. Czyż nie jest to inaczej wyrażona idea ŚWIĘTA DZIECI GÓR, że to w dziecięcym sercu zaczyna się pokój oraz inne zjawiska świata dorosłych. Jego przyszła tożsamość.
Szczególnie interesujący, bo sięgający do andyjskiej filozofii, jest taniec muskuy. To ruchem i muzyką oddany obraz świata, gdzie w centrum jest słońce. Świata między północą i południem, wschodem i zachodem – czterema kardynalnymi punktami. Świata, który wypełniają cztery dominujące elementy: woda-ziemia-ogień-powietrze.
Czy można wreszcie mówić o archetypach dziecięcego świata. Może warto się nad tym zastanowić, obserwując, jak dzieci z Ekwadoru bawią się bączkiem czy puszczają latawce.